Pieter over zijn prakkie, natafelen en de eerste sigaret

Deze week vertelt Pieter over de eerste sigaret die hij ooit gerookt heeft. U weet wel, toen roken nog heel gewoon was, en vooral een stuk goedkoper!

Mijn prakkie. Hele kunstwerken maakte ik er soms van. Die prak bestond natuurlijk bijna altijd uit gewone Hollandse kost. Aardappels, groente, een stukje vlees en een schep jus. Goed stampen met je vork, terwijl je je bord steeds ronddraaide, en op het laatst met de onderkant van de juslepel een kuiltje maken voor de jus. Om het nog mooier te maken trok ik er kruiselingse strepen in met mijn vork. Of ik maakte kleine beekjes waar de jus doorheen stroomde. Bijna jammer om zoiets op te eten!

Omdat mijn vader slager was, aten we meestal iets meer dan een stukje vlees. Toen ik ging puberen en mijn eetlust fors toenam, at ik soms twee flinke gehaktballen per maaltijd. Ik was dol op rauw gehakt. Mijn moeder was zo aardig om twee ballen direct na het aanbraden al uit de braadpan te halen. Ik denk dat deze vreemde voorkeur kwam doordat ik mijn oma altijd hielp om balletjes te draaien voor de soep. En dan verdwenen er nogal eens een paar in mijn mond. Nu moet ik eerlijk zeggen dat het gehakt dat wij zelf aten bepaald geen half-om-half was. Het leek meer op tartaar.

Een heel enkele keer, als mijn moeder geen tijd had gehad om te koken, mocht ik een paar blikken nasi van Koen Visser uit de winkel halen. Alleen even opwarmen en we konden aan tafel. Aziatisch eten met een Hollandse naam. Ik denk dat we het nu “plakrijst met een kleurtje” zouden noemen, maar ik vond het toen heerlijk.

Hat natafelen was altijd het gezelligste moment van de maaltijd. Er werd afgeruimd en dan kwam het pakje Lexington tevoorschijn. Ik denk dat ik veertien of vijftien was toen mijn vader mij de eerste sigaret aanbood. Ik verschoot van kleur. Nu hoorde ik er dus echt bij. Mijn vader wist niet dat ik mijn eerste stinkstokken al op had. Kort daarvoor had ik een pakje Silky gekocht, de goedkoopste sigaretten die er te krijgen waren. Twintig stuks voor 75 cent en het grootse bocht op tabakgebied. Wist ik veel…

Mijn vader rookte ook wel pijp, maar vooral sigaren, merk Ritmeester Buat. Flinke exemplaren, die hij V1’s noemde. Die rookgeuren vergeet ik nooit. Bij het natafelen kwamen de verhalen los. Over slagershumor, lastige klanten, of de belevenissen van mijn oudste broer die bij Erres Stokvis werkte.

Op verjaardagen stonden sigaren en sigaretten klaar voor de visite. Mijn taak was het om de rookverdrijvers aan te steken. (Nu zouden we ze windlichten noemen.)

Niet zo vreemd dat je roken al heel snel met gezelligheid ging associëren. En dat je zelf natuurlijk ook ging roken. Je geloofde de slogan: “Het is geen man die niet roken kan”.

Reageren?

Dat kan op onze Facebookpagina!

Alle columns van Pieter

• Pieter over de winters van toen
• Pieter over een gebrekkige geiser en kolen sjouwen
• Pieter over een valpartij en brand is vaders rokerij
• Pieter over zijn bloeddruk die omlaag ging door lekker eten

• Pieter over zijn cholesterolwaardes en hoe voeding alleen niet genoeg was

• Pieter over de hond die hij niet kreeg, snoephappen en naar adem happen

• Pieter over elastieken twist, centje gooien, pijlebuissie en na het avondeten naar buiten

• Pieter over Koninginnedag, en wat je met een gulden kon doen!

• Pieter over Belga’s, Bazooka’s en duimdrop

• Pieter over kikkers op het balkon

• Pieter over zijn opklapbed en opklapspoorbaan
• Pieter over een geheimzinnig knopje, Explosa en Hilversum 1 en 2
• Pieter over geel en bruin uit een flesje, dagmelk en koffiemelk