Column: Pieter over zijn opklapbed en opklapmodelspoorbaan

Kleine kamers moeten functioneel ingedeeld worden. Zo ook Pieter’s slaapkamer, die hij deelde met zijn jongere broer. Zo hadden ze een opklapbed én een opklapmodelspoorbaan! Pieter vertelt er alles over.

Mijn jongere broer en ik sliepen in een opklapbed. Dat zat verstopt achter twee gordijnen, met een plank erboven. Die schoof je open. Dan werden er twee stalen poten zichtbaar, die je uit kon klappen. Vervolgens werd het bed voorzichtig neergelaten. ‘s Morgens ging het in de omgekeerde volgorde. Je moest het bed natuurlijk eerst opmaken. De dekens werden vastgesnoerd met twee elastische banden.

Als de gordijnen nog open waren, keek je tegen de onderkant van de spiraalbodem aan. Daar hing een ruitvormige kaart aan, met daarop de tekst: “50 jaar garantie”. Ik was daar diep van onder de indruk. Vijftig jaar! Dat leek me eindeloos lang. Ik ben nu zeventig en de bedbodem is nog steeds in gebruik in onze familie. Het ziet er naar mijn idee nog net zo uit als toen. Over kwaliteit gesproken!

Dat spiraal maakte springen op het bed natuurlijk tot een feest. Omdat mijn ouders vaak helemaal beneden in de slagerij aan het werk waren, was de kust vrij om woeste spelletjes te doen. We sprongen aan het hoofdeinde op het bed, duikelden op het bed koppeltje, sprongen aan het voeteneind van het bed af, renden snel weer naar het hoofdeinde, enzovoort. Hoe harder, hoe beter.

Je kon ook een prachtige tent bouwen van het bed. Neerklappen, gordijnen dichtdoen en met knijpers vastzetten aan de rand van het bed. Goed voor uren speelplezier.

Dat we de ruimte hadden voor dit soort spelletjes doet misschien vermoeden dat we een grote slaapkamer hadden. Toch viel dat wel mee. Hij was gewoon erg functioneel ingedeeld. Er stond zelfs nog een modelspoorbaan in, maar dan ook in opklapvorm. De plank zat aan de muur vast met een groot scharnier. Op de twee hoeken zaten poten, met schroefdraad in de plank bevestigd. Die moest je er natuurlijk uithalen als de plank opgeklapt werd. Maar daar had ik niet altijd zin in. Dus liep ik er regelmatig tegenaan, wat de levensduur van de constructie bepaald niet ten goede kwam…

Groot nadeel van het klapsysteem was dat je steeds alle losse spullen van de baan af moest halen. De rails zaten vastgeschroefd en de huisjes vastgelijmd. Niet altijd stevig genoeg, zodat er weleens een dorpje naar beneden kwam zeilen. Of, nog erger, een locomotief die ik vergeten was eraf te halen.

Reageren?

Dat kan op onze Facebookpagina!

Alle columns van Pieter

• Pieter over de winters van toen
• Pieter over een gebrekkige geiser en kolen sjouwen
• Pieter over een valpartij en brand is vaders rokerij
• Pieter over zijn bloeddruk die omlaag ging door lekker eten

• Pieter over zijn cholesterolwaardes en hoe voeding alleen niet genoeg was

• Pieter over de hond die hij niet kreeg, snoephappen en naar adem happen

• Pieter over elastieken twist, centje gooien, pijlebuissie en na het avondeten naar buiten

• Pieter over Koninginnedag, en wat je met een gulden kon doen!

• Pieter over Belga’s, Bazooka’s en duimdrop

• Pieter over kikkers op het balkon

• Pieter over zijn opklapbed en opklapmodelspoorbaan