Pieter over geel en bruin uit een flesje, dagmelk en koffiemelk

Dit keer vertelt Pieter ons alles over verschillende soorten melk in de jaren 50 en 60. Van de melkman met rinkelende kratten tot geel en bruin uit een flesje. Klinkt niet erg lekker, maar dat was het wel!

Weet u wat ik pas heb zitten eten? Dat raadt u nooit. Een dessert dat wij in de jaren vijftig toch wel een keer per week aten. Beschuit met melk! Dat heette bij ons trouwens geen dessert en ook geen toetje. Mijn vader vroeg na de hoofdmaaltijd altijd: „Hebben we nog iets voor de lepel?” En dat was er meestal wel; natuurlijk gewoon op je bord waar je net de laatste hap van had opgegeten. Als het bord nog te vies was, moest je het maar schoonmaken met een droog aardappeltje.

We aten vaak custard of chocoladevla, allebei met vellen. Brrr… Beschuit met melk was lekkerder, want die melk werd niet gekookt. Twee beschuiten op je bord, suiker erover en dan warme melk erop gieten. Heerlijk!

Toen ik een jaar of tien was, aten we voor het eerst “geel en bruin uit een flesje”. Oftewel vanillevla en chocoladevla, maar dan heerlijk zoet, glad, koud en zonder vellen. Dat was echt een feest. Uit beide flesjes kreeg je een scheut op je bord. Je kon proberen de kleuren apart te houden of juist te mengen tot leuke figuren, bijvoorbeeld een geel gezicht met bruin haar en dito ogen. De eerste hap stelde je nog even uit om zo lang mogelijk te genieten. Wat al snel een reactie van mijn moeder opleverde: „Zit niet zo te dekelen met die vla, Piet.”

Ook de melk was verpakt in flessen, gebracht door de melkboer in rammelende ijzeren kratten. Je had (in Rotterdam althans) dagmelk en koffiemelk. Dagmelk was gewone melk in een fles met een grote hals en een gekleurde aluminium capsule. Die capsules kon je sparen voor een goed doel. Geen idee wat ze met die dingen deden. Koffiemelk was om te koken en in de koffie te doen. Die fles had een smalle hals en een kroonkurk. Etiketten zaten er niet op.

Naast de flessen van een hele en halve liter, was er ook een klein flesje met een inhoud van 1/8 liter Daar zat slagroom in. Elke zondag mocht ik die kloppen, met de hand natuurlijk. Twee kloppers die op ingenieuze door elkaar heen bewogen als je aan de zwengel draaide, zorgden er na een paar minuten voor dat de room begon te stijven. De beloning kwam aan het eind: de kloppers aflikken!

Reageren?

Dat kan op onze Facebookpagina!

Alle columns van Pieter

• Pieter over de winters van toen
• Pieter over een gebrekkige geiser en kolen sjouwen
• Pieter over een valpartij en brand is vaders rokerij
• Pieter over zijn bloeddruk die omlaag ging door lekker eten

• Pieter over zijn cholesterolwaardes en hoe voeding alleen niet genoeg was

• Pieter over de hond die hij niet kreeg, snoephappen en naar adem happen

• Pieter over elastieken twist, centje gooien, pijlebuissie en na het avondeten naar buiten

• Pieter over Koninginnedag, en wat je met een gulden kon doen!

• Pieter over Belga’s, Bazooka’s en duimdrop

• Pieter over kikkers op het balkon

• Pieter over zijn opklapbed en opklapspoorbaan
• Pieter over een geheimzinnig knopje, Explosa en Hilversum 1 en 2