Pieter over een geheimzinnig knopje, Explosa en Hilversum 1 en 2

Dat ene knopje waar we vroeger nooit op mocht drukken, maakte het juist zo verleidelijk. Wat voor mysterie zat erachter? Een geheime gang? In het geval van Pieter was het een opklapbed. Maar wat voor één! 

Ons opklapbed kon niet in de schaduw staan van het exemplaar dat mijn oom Wout had. Die oom deed in moderne meubels en had altijd de nieuwste snufjes in huis. Ze kwamen uit Milaan, geloof ik. Dat zijn woonkamer er altijd erg strak en ongezellig uitzag, hoorde daar klaarblijkelijk bij. Ik vond het er altijd erg deftig en zat erop spelden, doodsbenauwd dat ik ranja zou morsen op de smetteloze vloer. O nee, je kreeg daar gazeuse, van Exota. Een merk dat niet lang heeft bestaan, omdat er flessen spontaan ontploften. Het bezorgde de frisdrank de naam Explosa.

Maar nu het bed! In de ruime hal zat op een verborgen plaats een geheimzinnig knopje. Als oom Wout daarop drukte, kwam er geruisloos een compleet bed uit de muur zetten. Opgemaakt en wel! Ik keek mijn ogen uit. Voor mij was het alsof Fred Kaps aan het werk was.

Mijn vader hield gelukkig ook van nieuwe apparaten. Zo hadden we draadomroep, met Hilversum 1 en 2 en nog twee buitenlandse zenders, geloof ik. Mijn leven lang ben ik Hilversum 1, 2, 3 en 4 blijven zeggen. Op vrijdagavond om zeven uur zaten we vlak bij het grijze kastje om naar Paulus de boskabouter te luisteren. In het kastje zat de luidspreker; ernaast zaten twee knoppen: een voor de zenders en een voor het volume. Simpeler kun je het niet krijgen.

Toen ik een jaar of tien was, kregen we een bandrecorder. Mijn zus mocht als eerste iets voorlezen in de microfoon. Even terugspoelen en daar klonk haar wat timide stem uit de luidspreker. Een compleet wonder! Toen ik aan de beurt was en mijn eigen stem hoorde, kon ik niet geloven dat ik dat was.

Wat jaren later kwam pa met een walkietalkie thuis. Die moest natuurlijke meteen uitgeprobeerd worden. Pa stapte met mijn broer Wim in de auto en wij gingen buiten staan. Veel verder dan 100 meter was het bereik niet, de auto was al snel weer thuis…

Wij waren een van de eersten in de straat die een wasmachine kregen. Een Erres combi, een bakbeest van een apparaat met een wastrommel en een centrifuge. Mijn moeder moest de was dus steeds van de ene trommel naar de andere hevelen. De afvoerslang hing over de rand van het lavet; als de machine draaide, konden we niet in bad. Want er kwám toch een smerig water uit! Zo nu en dan schoot hij los en kwam op de vloer terecht. Heel de badkamer blank.

Wist u trouwens dat zo’n wasmachine in de jaren vijftig meer dan vijfhonderd euro kostte? En een koelkast kwam op ruim vierhonderd!

Reageren?

Dat kan op onze Facebookpagina!

Alle columns van Pieter

• Pieter over de winters van toen
• Pieter over een gebrekkige geiser en kolen sjouwen
• Pieter over een valpartij en brand is vaders rokerij
• Pieter over zijn bloeddruk die omlaag ging door lekker eten

• Pieter over zijn cholesterolwaardes en hoe voeding alleen niet genoeg was

• Pieter over de hond die hij niet kreeg, snoephappen en naar adem happen

• Pieter over elastieken twist, centje gooien, pijlebuissie en na het avondeten naar buiten

• Pieter over Koninginnedag, en wat je met een gulden kon doen!

• Pieter over Belga’s, Bazooka’s en duimdrop

• Pieter over kikkers op het balkon

• Pieter over zijn opklapbed en opklapspoorbaan
• Pieter over een geheimzinnig knopje, Explosa en Hilversum 1 en 2