Een herinnering aan het Sinterklaasfeest in de jaren 50

Onze schrijver Sharon Kok vroeg haar oma naar haar sinterklaasherinneringen en zij schreef een prachtig verhaal. Heeft u de sinterklaastijd vroeger ook zo beleefd?

Afbeelding via ANP.

Het sinterklaasfeest in de jaren 50

Voor mij begon het sinterklaasfeest een paar weken voor 5 december. Ik ging met mijn moeder en mijn zus naar de intocht die plaatsvond in onze buurt. Dat was nog niet zo spectaculair als tegenwoordig. De sint kwam vergezeld van enkele Pieten op zijn paard door de straat, waar de kinderen uit de buurt hem toejuichten.

Daarna gebeurde er enkele dagen niet veel, er werden geen schoenen gezet voordat het 5 december was. Wij hadden geen TV, maar luisterden naar sinterklaasliedjes op de radio.

Als het dan eindelijk 5 december was, werd het spannend. Sinterklaas kwam naar school met zijn Pieten. Vol spanning keken we uit naar zijn komst. Wat zou er in het grote boek staan? Waren er stoute kinderen die in de zak mee naar Spanje moesten? Natuurlijk liep het altijd goed af. Piet strooide pepernoten en onder het zingen van een sinterklaaslied (Dag Sinterklaasje) verlieten ze dan weer de school. Dan begon de spanning thuis. ’s Avonds mocht ik mijn schoen zetten. Met wat hooi en een wortel voor het paard. Dat was voor mij het paard van Sinterklaas, dus geen Amerigo of Ozosnel.

’s Morgens was ik natuurlijk al vroeger wakker en liep ik snel naar de kamer om te kijken wat de Pieten door de schoorsteen hadden gebracht. Want daar geloofde ik echt in! Ik werd gelukkig nooit teleurgesteld. Die dag brachten de meeste kinderen hun cadeaus mee naar school om ze aan iedereen te laten zien. En daarmee was aan de sinterklaastijd helaas een einde gekomen.

Reageren?

Dat kan via onze Facebookpagina!