Column: Pieter over een gebrekkige geiser en kolen sjouwen

Onze columnist Pieter schrijft graag over zijn jeugd in de jaren 50. Toen zijn vader een slagerij had en je nog nooit van een cv ketel had gehoord.

De melkman had het niet gemakkelijk in strenge winters, zagen we vorige keer. Maar de slager had het ook zwaar. Onze slagerij had wel een koelcel voor het vlees, maar geen verwarming. Ik heb mijn vader heel wat keren op de grond horen stampen om een beetje warm te worden.

Gelukkig was er wel warm water, geleverd door een geiser. Uit de warme kraan kwam maar een miezerig straaltje en dat moest ook nog gedeeld worden door drie verdiepingen: de slagerij op de begane grond, de woonverdieping daarboven en de badkamer op de tweede etage. Overdag moest je het dan ook niet in je hoofd halen om te gaan douchen, want zodra de winkel de rode kraan opendraaide, stopte onmiddellijk de aanvoer van warm water boven. Nou ja, douchen… Je stond met je voeten in het lavet en je spoelde je af met de losse sproeier. Ook na winkeltijd was douchen altijd een onzeker avontuur. Als iemand in de keuken warm water nam, hoorde je soms iemand van boven loeien: “Mijn water!!!”.

In de badkamer stond ’s winters de petroleumkachel te branden. Je moest net zo lang aan de knop van de “pit” draaien tot hij mooi blauw brandde. Ik vond dat altijd een mooi karweitje. Minder leuk was het dat ik regelmatig met de vierkante, rode petroleumkan naar de drogist moest om vijf liter nieuwe brandstof te halen.

Ook het sjouwen van zakjes kolen voor de kolenkachel in de woonkamer was mijn hobby niet. Ze lagen beneden in het kolenhok, keurig opgestapeld. De kolenboer bracht ze in het najaar. Op zijn schouder lag een lap, daarop stapelde hij een zak of vijf. Het stof dat uit de zakjes kwam, maakte zijn gezicht zo zwart dat ik eerst dacht dat zwarte Piet al was gearriveerd. Het zakje ging in de kolenkit, je trok flink aan het draadje en de zak ging open. Storten maar!

Ik was dol op de kachel. Die mocht ik soms hoger zetten door de stang links uit te trekken en het klepje onderaan open te schuiven. Direct zag je de vlammen opspelen. Wat een heerlijke warmte gaf dat! Als ik uit bed kwam, pakte ik mijn kleren, rende naar beneden en hing ze over een stoel vlak voor de kachel.  Zegt u nu zelf: dat doe je toch bij een cv-radiator niet?

Reageren?

Dat kan op onze Facebookpagina!

Alle columns van Pieter

• Pieter over de winters van toen
• Pieter over een gebrekkige geiser en kolen sjouwen
• Pieter over een valpartij en brand is vaders rokerij
• Pieter over zijn bloeddruk die omlaag ging door lekker eten

• Pieter over zijn cholesterolwaardes en hoe voeding alleen niet genoeg was

• Pieter over de hond die hij niet kreeg, snoephappen en naar adem happen

• Pieter over elastieken twist, centje gooien, pijlebuissie en na het avondeten naar buiten

• Pieter over Koninginnedag, en wat je met een gulden kon doen!

• Pieter over Belga’s, Bazooka’s en duimdrop

• Pieter over kikkers op het balkon