Onderwerp: Columns
Laatst geupdate: 4 november 2021
Column: Oh, oh wat een poes
We worden allemaal ouder. Zo ook Hanneke Poes van Maartje. Een kattendame met een eigen wil.
Hanneke poes is aan het veranderen. Ze is een oude dame die klaagt, beveelt en als ze dat niet doet slaapt ze. Heel veel.
Haar hele manier van doen verandert. Zo komt ze nooit in de slaapkamer. Maar als mijn lat-relatie ’s avonds naar zijn eigen huis gaat en ik naar haar zin te lang op blijf, gaat ze pal tegen de slaapkamer deur aan zitten en kijkt me strak aan. Het is niet te missen, want als ik er niet op reageer begint ze me luid toe te spreken.
Zij heeft haar eten al gehad, dus ik kan zonder probleem verdwijnen, vindt ze. Ze wil ongestoord naar bed en het licht uit graag!
Omdat het eten wat moeilijker wordt, wil ze elke avond een bordje soep. Ja ja, dat is tegenwoordig kant-en-klaar te koop speciaal voor de poes. Ik vraag altijd belangstellend of het gesmaakt heeft en dan is het antwoord prompt nouw in plaats van mauw. U begrijpt, dat maakt mij erg dankbaar.
Ook het ochtendritueel is veranderd. Tot voor kort werd ik luid geroepen als Hanneke was uitgeslapen. Vanzelfsprekend vloog ik (ik ben immers haar personeel) dan uit bed om haar eten klaar te maken. De laatste tijd is ook dat anders.
Ik kom de kamer in en die is dan aardedonker door de gesloten rolluiken. Ik moet tenslotte voor haar veiligheid zorgen nietwaar? Ze ligt dan nog in haar bed, schrikt wakker en begint abnormaal, zeker voor een damespoes, luid te mauwen. Te schreeuwen eigenlijk!
Tja, waarom doet ze dat? Ik heb er veel over nagedacht en denk het nu te snappen.
Ik ben ook ouder geworden, loop langzaam en puf uit volle borst (COPD) en waarschijnlijk is ze elke keer opgelucht dat ik er nog ben. Niet zozeer om mijn persoon natuurlijk, maar omdat ik, onder andere, haar kok en wc-juffrouw ben.
Ja, het gaat tegenwoordig ook nog wel eens mis op haar toilet. Het richten en plaats bepalen wordt wat moeilijker, dus er gaat wel eens wat over het randje. Dat wordt dan door mij weer schoongepoetst, terwijl zij oplettend toekijkt. Ook het toedekken van de uitwerpselen wordt verwoeder en de korrels worden royaal door de kamer verspreid.
Als we daarna weer samen op de bank zitten, meen ik toch enige dankbaarheid te bespeuren want ze snort tevreden en geeft kopjes. Ja, je moet een klein beetje zuinig zijn op je personeel…
Dag lieve lezers, tot binnenkort.
Maartje.
Reageren?
Dat kan via onze Facebookpagina. We lezen uw reactie graag!
Wekelijks de beste tips en adviezen in uw mail?
Schrijf u in voor onze nieuwsbrief! U ontvangt dan ieder vrijdag onze nieuwsbrief waarin we u tips en advies geven om gezellig en veilig in uw eigen huis te blijven wonen.
Daarnaast ontvangt u gratis ons E-book over vergoedingen voor hulpmiddelen! De link hiervoor krijgt u per mail toegestuurd.
